Турмой народы там дзяржалі
Бардзо шустрыя дзядзькі бальшавікі,
Што пад Шушанскім пажэрлі шашлыкі.
Ану, давай, давай да матухны Расеі,
Давай-давай трымай шырэй кішэнь,
А мы даўно ўжо пэўна асавелі:
Не разбярэмся: ноч гэта ці дзень?
Ёлкі-маталкі, бор густы!
Цягнуцца ў неба сосны.
Эх, Джугашвілі, і кобра ж ты,
Бяссмертны наш бацька хросны!
Зноў нам зона! Зноў на зону
Безназоўна, без імёнаў – зноў на зону!
Дзе давалі на арэхі кедровыя,
Заганяюць цяпер у рублёвую.
Паглядзім ценраз краты на неба ў квадраціках,
Паласатыя носяць па зоне халацікі.
Ану, давай, давай да матухны Расеі,
Давай-давай, трымай шырэй кішэнь,
А мы даўно ўжо пэўна акаселі:
Не разбярэмся: ноч гэта ці дзень!
Ёлкі-маталкі, бор густы!
Цягнуцца ў неба сосны!
Эх, Джугашвілі, і кобра ж ты!
Расейскі наш бацька хросны.
Векавуе ў абшарах адна:
І вязуць мужыкоў, маладых жаніхоў
Па этапах вязуць да цямна.
Разаслалі абрус не ў царкве,
У гаротнай чужой старане.
Маладая надзела плацце ў вэлюме белым,
Замятухай у вочы сняжыць.
І частуюць барвовым віном.
За бяседу паселі і балюбе вяселле
Толькі тварай гасцей не відно.
Шлюбнай ноччу цалавацца з маладою?
Эх, сваточкі, ломяць косці
Мне абдымкі з маладою,
Шлюбнай ноччу па слядочках
Насцігае брэх сабачы,
Проста вочы хвошчуць чэргі
Аўтаматаў.
Ты не жонка – пакіданка,
У цябе не першы я,
Не апошні!
Рана-ранкам
Госці апахмеляцца крывёю,
Маёю…
І кума-калыма пахавае дзіця.
