(словы Я. Янішчыц)

Сумна выблісне шлях, нібы зорка з муману

C7 F

І адкрыецца зноў падарожжа жыцця:

Dm Gm

Забяры мяне ў свет залатога спадману,

A Dm

Дзе не вызнаны горыч і соль пачуцця.

Праплыло і згубілася стрэчы вясло.

Гэй, чыя ж гэта вутачка ў сумным азерцы

І з якога ж Дунаю яе прынясло.

І галінка вярбы заінела ў журбе.

Як жа гэта, што мне не судзілі вяртання,

Каб застацца ў нязменнай любові к табе.