Як ляталі кулі ў роднай старане,
H7 Am D G
Нібы пчолы з вулляў у спякотны дзень.
C Am D D7 G
За жыццё кусалі хлопцаў маладых.
C Am H7 (2)H7 Em
Бандаю празвалі тых людзей лясных.
Стрэл за стрэлам хлопне – сэрца забаліць:
Ці заспелі хлопцы голавы схіліць?
Плакала матуля: Божа беражы!
Вылятаюць кулі – трэба ж дзецям жыць!
Толькі чыста ў хаце злыдні падмялі.
Гой, забралі коней – сіратой сяло,
Закілзалі волю – сківіцы звяло.
Доля, як палонны, з торбаю брыдзе
Па чужынскім полі, то было ж свае…
І лятаюць кулі, свішчуць на мяжы –
Галдасіць матулі, покуль дзецям жыць.
Не сцярпелі крыўды – з пекла грымнуў гром,
І чырвоны д”ябал пахіснуў законы
Векавечнай праўды – сеў тырна на троне.
Дзеці ўсе па лесе праўду ратаваць!
Дзесьці на Палессі – плачам не згукаць.
На руццэ пяць пальцаў, а сыночкаў – тры!
Сабірайся, бацька, дзетак забяры!
Памаліся, бацька. Хай ідуць дамоў.
Колькі ў свеце праўды – рэшата вады!
Ты стары забораў бы, далей ад бяды.
Вылецела куля з дула ў галаву –
Большага хіснула… Засталіся ўдвух,
Засталося двое, нібы сінь вачэй, --
Не счакаць спакою матчыных начэй.
Крывяной кашуляй муражок прымяў.
Нікуды не дзецца ад праклятай трэццяй
Захлынецца сэрца меншага сынка.
Нікуды не дзецца ад праклятай трэццяй
Захлынецца сэрца Сына-адзінца.
Як ляталі кулі ў роднай старане.
Хлопчыкі паснулі ў беспрабудным сне.
За святую волю, за зямлю, за долю
Леглі ў чыстым полі на ліхой мяжы.
Час прыходзіць бацькаў ваяваць за долю
Трэ за зброю брацца, як без волі жыць?
